Vijf gedichten over liefde

Gedichten over liefde

Gedichten over vriendschap

Maar zeg het aan geen mens.
Ze zouden je niet geloven.
Ze zouden niet willen geloven
dat alleen maar een man alleen maar een vrouw
dat een mens een mens zo liefhad
als ik jou.

Als woorden tekort schieten
Alleen het gevoel over blijft
Weet ik dat jij er zult zijn
Om te helpen in die pijn

Als alles lijkt te verdwijnen
Is niet te beschrijven hoe het voelt
Dat er iemand van je houdt
Aan wie alles is toevertrouwd.

Ik zoek een woord
een heel nieuw woord
een woord dat niemand kent
ik zoek een woord
dat zeggen wil
dat jij de liefste bent.

Je hebt iemand nodig,
eerlijk en oprecht.
Die, als het er op aan komt
voor je bidt en voor je vecht.

Pas als je iemand hebt
die met je lacht en met je grient,
Dan pas kan je zeggen…
Ik heb een vriend.

Steeds verras jij mij weer.
Hoogten die ik niet vermoedde,
diepten die ik niet kon peilen.

en nog hoger, nog dieper jij.

Het is je stem,
ineens een lichte buiging.

zomaar een glimlach,
een onverwacht gebaar.

Magnifiek ben je.
Een eer om jou te kennen,
ook niet te kennen.

en weet, juist daarom,
om jouw geheim,
heb ik jou zo lief.

Vriendschap is zwijgen niets zeggen
Maar een arm om je schouders leggen
Vriendschap is in iemands leven
Vreugde en verdriet samen beleven.

Vriendschap is durven tonen
Welke gevoelens in je wonen
Vriendschap is delen in iemands geluk
En ervoor zorgen “ga nooit stuk”

Vriendschap is niets vragen
Maar gewoon helpen dragen
Vriendschap is gewoon even bellen
Om de laatste nieuwtjes te vertellen.

Vriendschap zit in kleine dingen
Die je niet tot verplichtingen dwingen
Aan echte vriendschap komt geen end
Waar in de wereld je ook bent.

Heb je echte vriendschap gevonden
Legt ze een pleister op je wonden
Daarom is het zo fijn
Om echte vrienden te zijn.

Zie je ik hou van je,
ik vin je zo lief en zo licht.
je ogen zijn zo vol licht,
ik hou van je, ik hou van je.

En je neus en je mond en je haar
en je ogen en je hals waar
je kraagje zit en je oor
met je haar er voor.

Zie je ik wou graag zijn
jou, maar het kan niet zijn,
het licht is om je, je bent
nu toch wat je eenmaal bent.

O ja, ik hou van je,
ik hou zo vrees’lijk van je,
ik wou het helemaal zeggen.
Maar ik kan het toch niet zeggen.

Als je me nodig hebt,
dan roep je me maar.
Als je verdriet hebt,
sta ik altijd voor je klaar.
Als je pijn hebt,
zal ik je troosten.
Als je geen zin hebt,
zal ik je overhalen.
Samen lachen, samen pijn.
ik zal er altijd voor je zijn!

Vroeger hield ik alleen van je ogen.
Nu ook van de kraaienpootjes ernaast.
Zoals er in een oud woord als meedoen
meer gaat dan in een nieuw.

Vroeger was er alleen haast om te hebben wat je had,
elke keer weer.
Vroeger was er alleen maar nu. Nu is er ook toen.
Er is meer om van te houden.
Er zijn meer manieren om dat te doen.

Zelfs niets doen is er daar één van.
Gewoon bij mekaar zitten met een boek.
Of niet bij mekaar, in ’t café om de hoek.

Of mekaar een paar dagen niet zien
en mekaar missen. Maar altijd mekaar,
nu toch al bijna zeven jaar.

Je laat me lachen, je laat me treuren.
Je doet me blozen, je doet me kleuren.
Je geeft me warmte, je geeft me moed.
Het doet me ongelooflijk goed.